“Πατρίδα είναι οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων…”

Σε μας που στο αίμα μας τρέχει αίμα προσφυγιάς οι μνήμες εκείνων των χρόνων φαντάζουν "αλλοιώτικες" στους πολλούς.

.

.

Μέσα στην ψυχή μας κρατάμε δυο πατρίδες. Εκείνην που μας άντρωσε κι εκείνην που δε γνωρίσαμε ποτέ μα που είναι τόσο οικεία όσο το γλυκοφίλημα της μάνας μας, λίγο πριν την καληνύχτα.

Μεγαλώνοντας αν ποτέ παλέψουμε να τις ξεχωρίσουμε, μένουμε μισοί άνθρωποι.

Η δική μας Μικρή Πατρίδα είναι το συνοθύλευμα του παιδικού μας μυαλού κι όσα έφερε ο χρόνος κι ο τόπος κι εναπόθεσε στην ψυχή μας...

Λένα Σαββίδου

.

.

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Εκλογές 2015 και...Μια κλεφτή ματιά στο κόσμο του Αρχέτυπου









Μια κλεφτή ματιά στο κόσμο του Αρχέτυπου…


Επιστροφή στην Ψυχή: Μνηστηροφονία και καλό βόλι την Κυριακή σύντροφε!


Ένα από τα δυνατότερα αρχέτυπα μέσω των οποίων σεναριογραφείται η πορεία της καμπυλωμένης, στο ψευδο-χωροχρονικό του Μινκόφσκι , Ψυχής είναι αυτό της επιστροφής του Οδυσσέα στην Ιθάκη και στο  alter ego του, την υφάντρα Πηνελόπη, που σηματοδοτεί και τη ζεύξη του ανδρόγυνου. Μια ζεύξη όπου η αρσενική ενεργητική ψυχική δύναμη επκεσούσα στη πυκνότητα και βασανιζόμενη να χωνέψει το κομμάτι του μήλου της Γνώσης του Καλού και του Κακού, θα συναντήσει ξανά την αρχέγονη παθητική θηλυκή ενέργεια που παραμένει αιωνίως  στα ψυχικά πεδία για να επανενωθούν ως οντότητα, ξεκινώντας ένα άλλο ταξίδι στην αιωνιότητα  που  θα τους βοηθήσει να επιστρέψουν στην Ολότητα.

Η προβολή του Αρχετύπου αυτού αφορά και τις συλλογικές μας πραγματικότητες γιατί και μέσα από αυτές παιδεύεται η πυκνή ύλη και οδηγείται στην ένωση με την ψυχή της.  Το σε ποιον βαθμό εξέλιξης βρίσκεται κάθε αρχέτυπο είτε μέσα μας, είτε στις συλλογικές εκφράσεις της ζωής μας, μόνον το αποτέλεσμα του που βλέπουμε γύρω μας μπορεί να μας δώσει μια ιδέα. Σε μια χώρα όπου οι καιροί της ηδονής έχουν ανεπιστρεπτί περάσει και οι δημαγωγοί έχουν την εξουσία στα χέρια τους, υποθηκεύοντας τις ζωές μας, όλα δείχνουν γλέντι μεγάλο στο παλάτι της Ιθάκης με τους Μνηστήρες να κατατρώγουν το βιος του Ήρωα.

Το ερώτημα που πλανάται στον αέρα είναι το που βρίσκεται όμως ο Οδυσσέας; Που βρίσκεται δηλαδή η δική μας αρσενική ηρωική μα θνητή ψυχή; Μην είναι ακόμη στην Τροία και μηχανεύεται τον Δούρειο Ίππο ή μην ακόμη παλεύει τον Ποσειδώνα και τις αγριεμένες θάλασσες του; Μην όμως έφτασε ήδη στο νησί και παραμένει κρυμμένος σα ζητιάνος την κατάλληλη στιγμή για να προκαλέσει τον αγώνα και να ξεκινήσει την Μνηστηροφονία; Η αλήθεια είναι πως ο Οδυσσέας είναι πάντα εκεί που εμείς τον τοποθετούμε και δεν ακολουθεί η πορεία του την επική πεπατημένη.

Η επική πεπατημένη είναι ο δρόμος που άλλοι τον βαδίζουν, άλλοι τον τρέχουν, κι άλλοι τον χρησιμοποιούν ως αεροδιάδρομο και πετούν πάνω του. Οι συνιστώσα των πορειών δίνει και την εικόνα του συλλογικού Οδυσσέα. Το που βρίσκεται, το πως σκέφτεται, το πως δρα. Αν συλλογικά δε φτάσουμε στην Ιθάκη, αν συλλογικά δεν φονεύσουμε τον πρώτο μνηστήρα μην περιμένουμε από τον από μηχανής θεό να αναλάβει το έργο του Ήρωα. Ο πρώτος μνηστήρας που φονεύεται είναι ο στόχος. Αν συλλογικά τον δουλέψουν οι ατομικότητες ναι, μπορεί να τον σκοτώσουν και να προχωρήσουν. Αν όχι θα παραμείνουμε εγκλωβισμένοι σε πρωθύστερες καταστάσεις του Αρχέτυπου. Ίσως πάντα κρυμμένοι στην Ιθάκη ως ζητιάνοι που παρακολουθούν να τους τρώγουν οι ξένοι το βιος και να εποφθαλμιούν την γυναίκα-ψυχή τους που είναι και η τελική άλωση του Ανθρώπου ο οποίος αν χάσει την ψυχή του, χάνει και το δικαίωμα του να ξεφύγει από την παράνοια αυτού του κόσμου.  

Ο πρώτος μνηστήρας που φονεύεται είναι ο Αντίνοος. Αντι…νοος,  ο οργουελικός Αντίθετος του νου.  Πόσο περίεργο μας φαίνεται σήμερα που όλα μοιάζουν να κυλούν σε  ράγες… αντί-νοησης; Μας εκπλήσσει καθόλου αυτό; Το αναγνωρίζουμε ως σημάδι πως το αρχέτυπο βρίσκεται σε λειτουργία στις κοινωνίες μας  και έχει δύναμη ισχυρή να επιβάλλει στην ψυχή μας την απομόνωση της Πηνελόπης και την υπομονή;  Μια ματιά ολόγυρα μας και είναι αδύνατον να μην πεισθεί κάποιος πως όλα άρχονται της Αντι-νόησης. Παιδιά στη Μέση Ανατολή σκοτώνονται στο όνομα της Ειρήνης. Άνθρωποι στην Αφρική λιμοκτονούν στο όνομα της Ανάπτυξης. Στην χώρα μας ζούμε τον παραλογισμό της αναξιοκρατίας, του ψέμματος, της ηθικής κατάπτωσης που φέρει η αντι νόηση.. η μη ορθή χρήση της νόησης. 

Η ανθρωπότητα ολόκληρη μοιάζει εδώ κι αιώνες εγκλωβισμένη στην στιγμή πριν την έναρξη της μνηστηροφονίας. Αν αυτό το κατανοήσουμε, τότε μόνον θα μπορέσουμε συνειδητά πια να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να δώσουμε τόπο στην νόηση… Να δολοφονήσουμε τον Αντίνοο.  Να ξεφύγουμε της μάζας όπου εκεί η κυριαρχία του είναι ασύλληπτη και να αναδείξουμε τον καθαρό νου ως κυρίαρχο. Τότε μόνον ο Οδυσσέας θα φανερωθεί και θα συνεχίσει το φονικό. Όσο δεν βλέπουμε την ανάγκη συμμετοχής του καθένα μας και όλων μαζί στην ψυχική μεταρσίωση του ζητιάνου σε ηρωική μορφή που κόβει τη λαλιά με ένα τόξεμα στον αντι-νου μας,  τόσο η κατάσταση θα επιδεινώνεται και θα πελαγοδρομούμε στο αρχέτυπο με καλές ή κακές εποχές μα πάντα μακριά από την αγαπημένη Πηνελόπη….

Που παρεμπιπτόντως και μέσα από έναν άλλον αποσυμβολισμό, αυτόν του προπατορικού ένα χέρι ξύλο θα χρειαστεί να της δώσουμε όταν βρεθούμε από κοντά να ρθει να ισιώσει να μην τρώει ότι της πασάρουν κι αυτηνής αλλά φευ, δεν είναι της παρούσης αυτό.

Της παρούσης είναι να έρθουμε στα συγκαλά μας και να μην επιτρέψουμε, πρωτίστως στον ίδιο μας τον εαυτό να συμμετέχει σε καταστάσεις όπου η νόηση είναι διαστρεβλωμένη και απούσα με το όποιο κόστος συνεπάγεται αυτό. Στην γλώσσα των συλλογικών μορφών οργάνωσης, πρώτα εμείς θα πούμε όχι στον βουλευτή που θα θελήσει να μας βολέψει το παιδί μας με αδιαφανείς διαδικασίες ενάντια στα παιδιά των άλλων, στην κακή τάση μας να παρακάμπτουμε τις λίστες των νοσοκομείων δίνοντας φακελάκι στο γιατρό θεωρώντας τον πόνο μας σπουδαιότερο των πόνων των άλλων, στο να αρεσκόμαστε να ζούμε στο ψέμα από το να πατάμε τα πόδια μας στη γη: όχι! Καμιά ανάπτυξη δεν μπορεί να έρθει μέσω των τοκογλυφικών τραπεζών και του υδροκέφαλου δημόσιου τομέα παρά μόνον μέσω της ανάπτυξης των πρωτογενών τομέων παραγωγής (πολύ απλό Γουώτσον, χρυσό μου!) και φυσικά το μεγαλύτερο όχι θα το πούμε στον φοβικό εαυτό μας που γεννά την κοινωνική ανισότητα χωρίς να σέβεται την διαφορετικότητα, την πεμπτουσία της αντί-νόησης δηλαδή.

Σε όσο πιο απλά Ελληνικά γίνεται, στο χέρι μας είναι μέσα μας να ζει ένας βασιλέας Οδυσσέας σε πλήρη εναγκαλισμό με την αγαπημένη του Πηνελόπη ή ένα ασκέρι ρεμπεσκέδων μνηστήρων που θα κατατρώγουν συνεχώς τη σάρκα μας και τη σάρκα των κοινωνιών μας.

Και για την Κυριακή των εκλογών που έρχεται αλλά και κάθε παρόμοια Κυριακή, καλό βόλι σύντροφε!

ΛΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ιστορίες καθημερινής τρέλας στο κλεινόν άστυ.

Ακούσματα Πατρίδας.

Παραδοσιακά και διαφορετικά ακούσματα από την Μικρή μου Πατρίδα

Μικρή πατρίδα

Μικρή πατρίδα