“Πατρίδα είναι οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων…”

Σε μας που στο αίμα μας τρέχει αίμα προσφυγιάς οι μνήμες εκείνων των χρόνων φαντάζουν "αλλοιώτικες" στους πολλούς.

.

.

Μέσα στην ψυχή μας κρατάμε δυο πατρίδες. Εκείνην που μας άντρωσε κι εκείνην που δε γνωρίσαμε ποτέ μα που είναι τόσο οικεία όσο το γλυκοφίλημα της μάνας μας, λίγο πριν την καληνύχτα.

Μεγαλώνοντας αν ποτέ παλέψουμε να τις ξεχωρίσουμε, μένουμε μισοί άνθρωποι.

Η δική μας Μικρή Πατρίδα είναι το συνοθύλευμα του παιδικού μας μυαλού κι όσα έφερε ο χρόνος κι ο τόπος κι εναπόθεσε στην ψυχή μας...

Λένα Σαββίδου

.

.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

ΤΡΙΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ….




Δημοσιογράφος: "Κι αν σας προτείνουν το Υπουργείο Πολιτισμού;"

Κατερίνα Στανίση: "Βεβαίως, μπορώ να ασχοληθώ, γιατί γνωρίζω πολύ καλά αυτόν τον χώρο. Τον έχω σπουδάσει, τον ξέρω πλέον έπειτα από τόσα χρόνια στη νύχτα. Ξέρω πού πονάει η δουλειά. Να ανοιχτούν μαγαζιά, μουσικές σκηνές, να δουλέψουν οι άνθρωποι, γιατί μέσα από αυτά τα μαγαζιά ζουν πολλές οικογένειες, όχι μόνο οι τραγουδιστές".

Εν κατακλείδι, αν θες να εξευτελίσεις κάτι, εισαγάγεις σε αυτό μπάζα και τα αφήνεις ελεύθερα να χαμηλώνουν το ντεκολτέ. Όταν αυτό πιάσει πάτο και ανυψωθεί το... ηθικό της παρέας, πας κρεμάς και μια ταμπέλα στην πόρτα "Χαμαιτυπείον" κι έχεις κάμει τον κόσμο σαν τα μούτρα σου! Απλό!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ιστορίες καθημερινής τρέλας στο κλεινόν άστυ.

Ακούσματα Πατρίδας.

Παραδοσιακά και διαφορετικά ακούσματα από την Μικρή μου Πατρίδα

Μικρή πατρίδα

Μικρή πατρίδα